71ste Sturgis Motorcycle rally & Races 2011

Door Onno “Berserk” Wieringa

Destination Dakota. South Dakota. Sturgis!

The Black Hills kijken doezelend toe terwijl de warme zon duizenden Harley-rijders in de late namiddag nog trakteert op een aangename temperatuur van ruim 25 graden.  Heel South Dakota staat een week lang in het teken van een van de oudste rallies ter wereld; de Sturgis Motorcycle Rally & Races. Bikeweek in Sturgis trekt jaarlijks rond de 400.000 bezoekers, waarvan het grootste deel met campers en aanhangers, trucks en pick-ups, de reis naar het kleine stadje onderneemt.

De 71^ste Sturgis Motorcycle rally & Races trok zo’n 10% minder bezoekers dan vorig jaar (450.000), maar met een dikke 400.000 bezoekers waren er motoren in heel South Dakota te horen en te zien. Vanuit heel Amerika komen de Harley-rijders naar Sturgis. Ondanks de recessie en het feit dat vorig jaar de 70^ste Rally was en deze massaal bezocht werd, is het bezoekersaantal ook dit keer weer enorm. Het evenement is inmiddels zo ontzettend groot geworden, dat er geen echt centraal middelpunt meer is. In Sturgis zelf wordt strikt de hand gehouden aan de regel dat om zes uur ’s avonds alle grote bedrijven dicht gaan. Het feest is in Buffalo Chip, een terrein net buiten Sturgis waar duizenden en duizenden kamperen en waar de grote concerten plaatsvinden. Met een line-up die de ‘ oudere jongere’ biker van tegenwoordig nog uit zijn jeugd herinnert; Stevie Nicks, Def Leppard, Lynyrd Skynyrd, Edgar Winter, Alice Cooper, Styx, en veel meer. Allemaal goede muziekanten maar als je ze het podium – nog net zonder rollator – ziet opstrompelen dan zie je dat de tand des tijds ook hen hard aanpakt… De line-up is daarmee goed afgestemd op de leeftijd van de bezoekers; niet schrikken, maar liefst 61% zit in de leeftijdscategorie van 41-65, 38% is tussen de 41 en 53. En zo krijgt de term 1%-er weer een heel nieuw begrip…

In Sturgis zelf wordt ten tijde van de Sturgis Motorcycle Rally & Races strikt de hand gehouden aan de sluitingstijden; het middelpunt is Main Street, waar iedereen op de centimeter nauwkeurig de motor parkeert en flaneert. Bars, tattooshops en T-shirtwinkels hebben hier de financiële macht over de bikers en weten stuk voor stuk hun jaaromzet tijdens Sturgis Bike Week te genereren. Dik 700 standhouders waren in Sturgis aanwezig, waarvan een groot deel met kleding en dan vooral T-shirts natuurlijk. Op Lazelle Street, die evenwijdig met Main Street loopt, zijn alle, maar dan ook werkelijk alle grote en kleine zaken en bedrijven die iets met H-D en custombikes te doen hebben vanuit heel de USA op de Sturgis Motorcycle Rally & Races vertegenwoordigt met grote trucks, enorme tenten en geen enkele naam uit de Custom Bike Business ontbreekt er.

De Rat’s Hole Show bij de Buffalo Chip was wat knullig; de motoren stonden niet allemaal bij elkaar, en dat op zo’n groot terrein waar ruimte geen enkel probleem is. Alles in de buitenlucht, de klassen stonden door elkaar en dat is toch jammer. Maar ook hier stonden vele custombikes die je het water in de mond deden lopen… Vooral de oude stijl choppers zoals de  Ironhead Sportster van Hog Killers en een Knuckle, beide met lange Girdervork en de Mile-High sissybar die zo kenmerkend zijn voor deze stijl, waanzinnig mooie motoren!

Het rijden. Daar komen de meeste bikers voor naar Sturgis. Velen doen de Sturgis Motorcycle Rally & Races slechts een paar dagen aan en rijden dan de omgeving door. South Dakota lijkt wat vlak en oninteressant, maar niets is minder waar. Hier zijn wegen en natuur te vinden die kippenvel op de armen brengen, zelfs bij temperaturen die dit jaar rond de 35° schommelden. Oude Tradingposts en westernstadjes, ook al zijn velen nagebouwd of te netjes gerestaureerd, ze geven een goed beeld van de sfeer en leefomstandigheden van vroeger, toen de indianen en goudzoekers elkaar troffen. Deadwood is zo’n plaats waar je alles vindt. Scenic heeft een oude Tradingpost. Door het gras moet je niet lopen, het zit er vol ratelslangen en schorpioenen. Oude houten huizen staan leeg, een eenzaam uithangbord piept loom op het ritme van de wind mee. Je verwacht elk moment een cowboy aan te zien komen rijden.

Mount Rushmore is ‘live’ machtig indrukwekkend. Duizenden Harley’s rijden dagelijks vanuit de Sturgis Motorcycle Rally & Races langs het in de rotsen uitgehouwde monument wat de vier gezichten van de Amerikaanse presidenten voorstelt. Beeldhouwer Gutzon Borglum legde tot in detail de gezichten van George Washington, Thomas Jefferson, Teddy Roosevelt en Abraham Lincoln vast. Een wonder en sinds het beeldhouwwerk in 1941 klaar was, is het door vele miljoenen bezocht. Lange bochten, goed wegdek, een stralende zon die in een strakblauwe hemel hangt en dat alles om volop van te genieten zonder helm, het is werkelijk de hemel op aarde voor elke motorrijder. Na de heuvels en de vele dorpjes rijd je opeens lang enkele grote meren. De wegen en vergezichten doen je de adem benemen. Er loopt en vliegt veel wild, dus je moet goed uitkijken. Maar wat je niet verwacht bij het binnenrijden van de Badlands; een enorme kudde van minstens honderd wilde bizons staat op nog geen tien meter bij ons vandaan te grazen. Wauw, indrukwekkend en ondanks de gevaarlijke situatie toch gauw de camera’s mee, wat dichter naar de beesten toe en foto’s maken tot de kudde wat onrustig wordt en we er vlot weer van tussen gaan. Want als er duizend kilo boos beest op je afstormt kan je het meestal niet navertellen…

Bij de verschillende Harley-Davidson dealers in de omgeving en vooral bij Black Hills H-D in Rapid City, zijn het evenementen op zich, die duizenden bezoekers per dag trekken. Er staan grote namen als Arlen Ness, Clock Works, Akrapovic, Supertrapp, PM, noem maar op. Al met al zo’n 200 stands, eten en drinken in absurd grote hoeveelheden ontbreekt niet. Big bigger bigst, hoe Amerikaans (en hoe vet & veel) wil je ’t hebben… Black Hills H-D heeft behalve de enorme zaak, ook op het buitenterrein diverse gigantisch grote tenten neergezet en daarin wordt onder andere H-D Apparel & Clothing aangeboden, H-D merchandise verkocht, Parts & Accessories worden met korting aan de man gebracht én ter plaatse gemonteerd.

Wat maakt Sturgis nou het allermooist? Het rijden. De wegen zijn er ideaal, lange bochten waar je echt van geniet en die je nooit verrassen maar telkens overgaan in weer een mooiere bocht met weer een mooier uitzicht! De wegen zijn goed onderhouden en je mag er zonder helm rijden. De natuur is waanzinnig mooi, er is heel veel te zien en te ontdekken. Toeristische plaatsen als Devil’s Tower, Custer en Deadwood en de vele Nationale Parken zijn een bezoek echt meer dan de moeite waard. De mensen zijn er vriendelijk en behulpzaam. De Black Hills (de Lakota Indianen noemden de heuvels ‘Pahá Sápa’, wat letterlijk betekend Zwarte Heuvels, door de donkergroene naaldbomen die de heuvels bedekken en die erg donker zijn en van een afstand zelfs zwart lijken.) is een streek waar je je geen moment zult vervelen. Mount Rushmore is indrukwekkend en mooi. En dan de de races, waardoor Sturgis ooit als Rally is ontstaan. Er is veel te zien, van dragraces tot Hill Climbing, maar vaak valt er zoveel samen dat kiezen altijd moeilijk wordt, race kijken, feesten, bikeshow zien, of, lekker gaan rijden… Maar ook, de feesten, optredens, bikeshows, de drukte, de gekte en de duizenden en duizenden Harley’s die rondrijden, het maakt het allemaal meer dan de moeite waard. Gaan dus.